نویسنده: الهام امینزاده
چکیده: حفاظت از محیطزیست به منزله میراث مشترک بشریت، که نسل امروز و آینده حیاتشان به آن وابسته است، وظیفه دولتهاست. حاکمیت دولتها بر منابع طبیعیشان بر اساس منافع سایر دولتها و ملتها محدود میشود. از یک طرف، وجود منابع مشترک مرزی میان ایران و سایر کشورها و از طرف دیگر، کمبود منابع آبی زمینه بروز اختلاف و کشمش را فراهم کرده است. از جمله منابع مشترک میتوان به تالاب هورالعظیم/هورالهویزه اشاره کرد که حیاتش به رودخانههای تامین کننده آن یعنی رود کرخه و دجله بستگی دارد. ساخت و ساز سد روی رودهای تامین کننده آب تالاب هورالعظیم/هورالهویزه آسیب شدیدی به تالاب و اکوسیستم آن وارد کرده است که مسوولیت دولتهای حاشیه آن را به دنبال داشته است. فعالیتهایی که در بخش انرژی اعم از انرژیهای تجدیدپذیر یا غیرتجدیدپذیر صورت میگیرند، روی تالابها آثار منفی میگذارند. کشورهای حاشیه رودها و تالاب مذکور بر اساس حقوق بینالملل محیطزیست مسئول محافظت از حیات و اکوسیستم آن، وارد نشدن آسیب فرامرزی و همکاری در این زمینهاند. به عبارت دیگر، منابع مشترک، همکاری مشترک دولتها را طلب میکند.